کاش امام حسن(علیه السلام) مانند مادرش مخفیانه تشییع می شد

حسن بن علی بن ابیطالب علیهم السلام در زمان خویش عابدترین، زاهدترین و برترین مردم بود. هرگاه او به حج می‌رفت پیاده مسیر حج را طی می‌نمود و برخی از زمان‌ها با پای برهنه به سمت مکه می‌رفت. هنگامی که یاد مرگ می‌افتاد گریه می‌نمود و زمانی که قبر را متذکر می‌شد، اشک از دیدگانش جاری می‌شد و هنگامی که مبعوث شدن از قبر و زمان حشر را یاد می‌کرد منقلب می‌شد و هنگامی که ایستادن در مقابل خداوند را یاد می‌کرد ناله می‌زد و از هوش می‌رفت.
هر زمانی که به نماز می‌ایستاد اعضای بدنش در مقابل خداوند متعال به لرزه می‌افتاد. او هیچ گاه قرآن تلاوت نمی‌کرد الا اینکه وقتی به «یا ایها الذین آمنوا» می‌رسید؛ می‌فرمود «لبیک اللهم لبیک» در هر حالی از احوال ذاکر خداوند متعال بود. او صادق‌ترین مردم بود و فصیح‌ترین ایشان...........